Konwersatorium SWPR
Szkoła Wyższa Przymierza Rodzin (ul. Grzegorzewskiej 10, wejście od strony ul. Rosoła)
Cytaty do Konwersatorium 94
Transplantacje narządów – możliwości i granice
które odbędzie się
18 marca 2017 r. o godz. 11. 00 (Aula Szkół Przymierza Rodzin – na parterze)
serdecznie zapraszamy, wstęp wolny
Konwersatorium poprowadzą: ks. Adam Zelga, proboszcz parafii p.w. bł. Edmunda Bojanowskiego; Włodzimierz Wieczorek, dr, nauczyciel akademicki, Szkoła Wyższa Przymierza Rodzin; Jarosław Czerwiński, dr hab., zastępca dyrektora ds. medycznych
Centrum Organizacyjno-Koordynacyjnego ds. Transplantacji „Poltransplant”; Anna Jakubowska-Winecka, dr n. hum., psycholog kliniczny, Kierownik Zakładu Psychologii Zdrowia CZD w Warszawie; ks.Jan O’Dogherty, lekarz, doktor filozofii, zastępca Wikariusza Generalnego Opus Dei w Polsce, autor książek.
Jan Paweł II. Encyklika „Evangelium Vitae” (25 marca 1995 r.)
- Logika kultu duchowego przyjemnego Bogu (por. Rz 12, 1) wymaga, aby sławienie Ewangelii życia dokonywało się przede wszystkim w codziennym życiu i wyrażało się przez miłość do innych i dar z samego siebie. (…) To właśnie dokonuje się w tak wielu gestach ofiary, często niepozornej i ukrytej, spełnianej przez mężczyzn i kobiety, dzieci i dorosłych, młodych i starszych, ludzi zdrowych i chorych.(…) Oprócz faktów powszechnie znanych, istnieje jeszcze heroizm dnia codziennego, na który składają się małe lub wielkie gesty bezinteresowności, umacniające autentyczną kulturę życia. Pośród tych gestów na szczególne uznanie zasługuje oddawanie organów, zgodnie z wymogami etyki, w celu ratowania zdrowia, a nawet życia chorym, pozbawionym niekiedy wszelkiej nadziei.
Jan Paweł II. Przemówienie do uczestników Kongresu Światowego Towarzystwa Transplantologicznego (29.08.2000 r.)
Technika przeszczepów to wielki krok naprzód w dziejach nauki służącej człowiekowi. Niemało jest dzisiaj ludzi, którzy zawdzięczają życie przeszczepowi organów. W coraz większej mierze technika przeszczepów jawi się jako skuteczna metoda realizacji podstawowego celu wszelkiej medycyny, którym jest służba ludzkiemu życiu. Dlatego w encyklice Evangelium vitae wskazałem, że jednym ze sposobów krzewienia autentycznej kultury życia jest «oddawanie organów, zgodnie z wymogami etyki, w celu ratowania zdrowia, a nawet życia chorym, pozbawionym niekiedy wszelkiej nadziei» (Evangelium vitae, 86).
(…)
- Przede wszystkim należy podkreślić — jak zauważyłem już przy innej okazji — że każdy przeszczep organu ma swoje źródło w decyzji o wielkiej wartości etycznej: «decyzji, aby bezinteresownie ofiarować część własnego ciała z myślą o zdrowiu i dobru innego człowieka» (przemówienie do uczestników kongresu nt. przeszczepu organów, 20 czerwca 1991 r., 3). Na tym właśnie polega szlachetność tego czynu, który jest autentycznym aktem miłości. Nie oznacza on jedynie oddania czegoś, co do nas należy, ale co jest częścią nas samych, jako że «na mocy substancjalnego zjednoczenia z duszą rozumną ciało ludzkie nie może być uważane tylko za zespół tkanek, narządów i funkcji; (…) jest bowiem częścią istotną osoby, która poprzez to ciało objawia się i wyraża» (Kongregacja Nauki Wiary, Donum vitae, Wstęp, 3).
Jan Paweł II. List do Papieskiej Akademii Nauk: „Etyczne aspekty transplantacji narządów” (1.02.2005 r.)
- Jak wiecie, Magisterium Kościoła od samego początku z niezmiennym zainteresowaniem śledzi uważnie rozwój chirurgicznej praktyki przeszczepu organów, której celem jest ratowanie od bliskiej śmierci oraz przedłużenie życia chorych.
(…)
Z jednej strony Kościół zachęca do dobrowolnego dawstwa narządów; z drugiej zaś zwraca uwagę na etyczne aspekty dawstwa, podkreślając obowiązek ochrony życia i godności zarówno dawcy, jak i biorcy. Wskazuje on również obowiązki specjalistów, którzy dokonują transplantacji narządów. Jest to złożona posługa na rzecz życia, w której trzeba pogodzić postęp techniczny z wymogami etyki oraz konieczność humanizacji relacji międzyludzkich z rzetelnym informowaniem opinii publicznej.
- Z uwagi na nieustanny postęp eksperymentalnej wiedzy naukowej, osoby, które dokonują przeszczepów narządów, winny wciąż prowadzić badania naukowo-techniczne, aby każda operacja miała maksymalne szanse powodzenia, a życie pacjenta po transplantacji mogło trwać jak najdłużej. Konieczny jest też nieustanny dialog z ekspertami w zakresie antropologii i etyki, aby zapewnić poszanowanie dla życia oraz osoby ludzkiej i dostarczać prawodawcom wszelkie dane potrzebne do opracowania ścisłych norm w tej dziedzinie.