Izabela Dzieduszycka
Izabela Maria z Bojanowskich Dzieduszycka urodziła się 16 lipca 1928 roku w Poznaniu. Była polską ekonomistką, działaczką społeczną i katolicką, założycielką i wieloletnią przewodniczącą Stowarzyszenia Przymierze Rodzin. Zmarła 25 grudnia 2020 w Warszawie.
W trakcie II wojny światowej uczęszczała na tajne komplety, była łączniczką Armii Krajowej. W 1946 zdała maturę w Lesznie, a w 1952 ukończyła studia magisterskie na Akademii Handlowej w Poznaniu. W młodości była dwukrotnie mistrzynią kraju w tenisie stołowym. Pracowała w przemyśle stoczniowym i okrętowym w Gdańsku i Warszawie. W 1966 została urzędniczką w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, gdzie doszła do stanowiska głównego specjalisty ds. przemysłu okrętowego. Opracowała w tym czasie publikacje branżowe wydawane przez gdańską Pracownię Rozwoju Metod Projektowania „Promor”: Podstawowe założenia polityki OECD w stosunku do przemysłu okrętowego (1975) i Protekcjonizm przemysłu okrętowego we Francji (1976).
Na początku lat 80. wstąpiła do „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego została zwolniona z przyczyn politycznych. Pracowała fizycznie, po czym wkrótce przeszła na emeryturę.
Ta zasłużona działaczka społeczna, żona Tadeusza najstarszego syna Włodzimierza Dzieduszyckiego, ostatniego Ordynata Poturzycko-Zarzeckiego znana była z działalności prospołecznej w całej Polsce. Przez wiele lat była zaangażowana w działalność Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie, piastując min. funkcję przewodniczącej Sekcji Rodzin. Dla wielu młodych znana jako Ciocia Iza, angażowała się w organizację grup i obozów dla dzieci i młodzieży. Po ogłoszeniu stanu wojennego włączyła się w pomoc internowanym i ich rodzinom w ramach Prymasowskiego Komitetu Pomocy Internowanym przy Kościele św. Marcina w Warszawie. Była współzałożycielką i współtwórczynią działającego od 1983 roku Przymierza Rodzin, katolickiej organizacji skupiającej rodziny pragnące wychować dzieci w duchu chrześcijańskim. Przez ponad 30 lat była prezesem tej organizacji, później zaś piastowała funkcję Honorowej Przewodniczącej Przymierza Rodzin. W działalności społecznej wspierały ją nie tylko osoby z najbliższej i dalszej rodziny, ale także osoby z szeroko pojętego środowiska ziemiańskiego. Na szczególne wyróżnienie poza mężem zasługuje Izabela Rufener- Sapieha. Również dzięki jej pomocy Izabela Dzieduszycka wybudowała i założyła wraz z zespołem szkoły Przymierza Rodzin na Warszawskim Ursynowie, Bielanach, Mokotowie oraz Uczelnię Wyższą. Szkoła im. Jana Pawła II przy ul. Grzegorzewskiej działa już od ponad XX lat.
Od lat dziewięćdziesiątych XX wieku Ciocia Iza szczególnie związana była z Zarzeczem, siedzibą rodową Dzieduszyckich. Dzięki jej zaangażowaniu wielu młodych ludzi z terenu Podkarpacia uzyskało wsparcie w procesie edukacyjnym. Z czasem, angażując się wydatnie finansowo, jako Prezes Związku Rodowego Dzieduszyckich wraz z Wójtem Gminy Zarzecze i Starostą Jarosławskim powołała w zarzeckim Pałacu Muzeum Dzieduszyckich. Współtworzyła i weszła w skład rady Fundacji Pro Publico Bono.
Została odznaczona i wyróżniona:
Złoty Krzyż Zasługi
Nagroda Polcul Foundation (1995)
Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (Stolica Apostolska, 2004)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2006)
Medal Komisji Edukacji Narodowej (2007)
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2011)
Zmarła 25 grudnia 2020 w Warszawie.
Barbara Sułek-Kowalska – „Pani Iza”
Reportaż pierwotnie opublikowany w Tygodniku TVP
Izabela Dzieduszycka we wspomnieniach:
